Schilderij

Een kaars
Schijnend op haar gezicht
Zodat men kan zien
Hoe de tranen lopen

Haar hoofd gebogen
In een stille snik
Het laatste restje hoop
Valt van haar gezicht

De tranen zijn op
Haar ogen zijn rood
Haar wangen besmeurd
Met zwarte vegen

Zittend op de grond
Met de  kaars
Stilletjes
Zonder te bewegen

About the author:

This poem is written by Pep, unknown year