Totale Perfecte Schoonheid

Terwijl ik hier ga zitten
Rug tegen het harde schors aan
Ochtend dauw zuigt zich in mijn broek
 
Het hert sluipt stil voorbij
De kevers beroeren zich ondergronds
De specht zoekt naar eten
 
Al het leven
Start langzaam de dag
Het mos kruipt verder op
 
De eerste zonnestralen
Prikken door de takken heen
En raken mijn bedekte benen
 
Als ik ga liggen
En omhoog tuur
Bijna de perfectie zelf
 
Het bos leeft en eet
Neemt en geeft
Totale perfecte schoonheid

About the author:

This poem is written by Pep, 2024
First and last photo by Pep, middle photo by Chivo